27 marca Związek Zawodowy Rolnictwa "Korona" przesłał do Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi swoje uwagi do projektu ustawy o szczególnych rozwiązaniach mających na celu poprawę nadzoru nad zdrowiem i ochroną zwierząt (UC 140). Związek zwrócił uwagę na następujące kwestie:
2) Art.2 ustawy pkt.2 projektu ustawy odnoszący się do art.7 ust.3 ustawy z dnia z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ochronie zwierząt przewidujący możliwość nagłego odbierania zwierząt czyli mienia przez organizacje społeczne jest nieakceptowalny, albowiem w państwie prawa takie uprawnienie powinny przysługiwać jedynie uprawnionym przedstawicielom państwa, a takowymi nie są przedstawiciele organizacji społecznych. Samo uzasadnienie projektu ustawy wskazuje na liczne patologie związane z odbieraniem zwierząt przez organizacje społeczne. Tym bardziej niezrozumiały jest pozostawienie tej możliwości oraz dodanie ust 3a. W przypadku, o którym mowa w ust. 3, upoważniony przedstawiciel organizacji społecznej, której statutowym celem działania jest ochrona zwierząt, jest obowiązany zawiadomić prokuratora lub Policję o przestępstwie znęcania się nad zwierzęciem, niezwłocznie, nie później niż w terminie do dnia następującego po dniu odebrania tego zwierzęcia. A zatem nie dość, że będzie można rolnikowi zabrać zwierzęta pod hasłem przypadku niecierpiącego zwłoki z tyłu rzekomego zagrożenia zdrowia lub życia zwierzęcia, to na domiar złego rolnik będzie musiał się jeszcze tłumaczyć przed prokuraturą lub policją. Problem że organizacja społeczna może przesadzić w swej ocenie z tzw. znęcaniem, a nie ponosi żadnej odpowiedzialności z tego tytułu.
Dlatego też zamiast ust.3 – 3a proponujemy powrócić do
propozycji przedstawionych na Zgromadzeniu Polskiej Wsi z grudnia 2022 roku i
przyjęcie zapisu art.7 ust.3 w brzmieniu:
żliwart.7 ust.3 otrzymuje
brzmienie: „W przypadkach
niecierpiących zwłoki, gdy dalsze pozostawanie zwierzęcia u dotychczasowego
właściciela lub opiekuna zagraża jego życiu lub zdrowiu, policjant, strażnik
gminny lub powiatowy lekarz weterynarii właściwy ze względu na miejsce pobytu
zwierzęcia lub upoważniony pracownik kierowanego przez niego powiatowego
inspektor weterynarii, odbiera mu zwierzę, zawiadamiając o tym niezwłocznie
wójta (burmistrza, prezydenta miasta), celem podjęcia decyzji w przedmiocie
odebrania zwierzęcia”
Konsekwencją
ww. zapisu będzie wprowadzenia zmiany art.2 pkt.4 dotyczącego art.33 ust.3 ustawy
o ochronie zwierząt i przyjęcia nowego brzmienia:
W
przypadku konieczności bezzwłocznego uśmiercenia, w celu zakończenia cierpień
zwierzęcia, potrzebę jego uśmiercenia stwierdza lekarz weterynarii, członek
Polskiego Związku Łowieckiego, funkcjonariusz Policji, straży ochrony kolei,
straży gminnej, Straży Granicznej, pracownik Służby Leśnej lub Służby Parków
Narodowych, strażnik Państwowej Straży Łowieckiej, strażnik łowiecki lub
strażnik Państwowej Straży Rybackiej.
3) 3) Wątpliwości Związku budzą zapisy art.2 pkt. 5 (art.34
ust.4a i dalsze oraz at.40a i dalsze) wprowadzające obowiązki rejestracji w
ubojni, w postaci cyfrowej, obrazu w miejscach wyładunku zwierząt oraz w
pomieszczeniach do ogłuszania i wykrwawiania zwierząt we wszystkie dni w roku
przez całą dobę. Dodatkowe wyposażenie ubojni ma na celu zwiększenie nadzoru
nad procesem wyładunku zwierząt przywiezionych do ubojni oraz kontroli nad
postępowaniem ze zwierzętami przeznaczonymi do uboju. Te zapisy będą
powodowały konieczność ponoszenia dodatkowych kosztów finansowych, a także dodatkowych
obciążeń biurokratycznych (przechowywania nośników przez 3 miesiące). Tymczasem
to właśnie wysokie koszty działalności gospodarczej powoduje mniejszą rentowność
i konkurencyjność polskim produktów także pochodzenia zwierzęcego w stosunku do
zagranicznej konkurencji. Przypominamy w ponad 1 mln świń ubyło w ciągu jednego
roku, m.in. ze względu na nieopłacalność produkcji.
4) Art. 6. Projektowanej ustawy, stwierdza, iż W ustawie z dnia 4 listopada 2022 r. o systemie identyfikacji i rejestracji zwierząt (Dz. U. poz. 2727 oraz z 2023 r. poz. 412) wprowadza się następujące zmiany:
1) w
art. 2 pkt 28 otrzymuje brzmienie:
„28)
zakład drobiu – zakład w rozumieniu art. 4 pkt 27 rozporządzenia 2016/429 w odniesieniu
do ptaków z gatunków: kura (Gallus gallus), kaczka (Anas platyrhynchos), kaczka
piżmowa (Cairina moschata), gęś (Anser anser), gęś garbonosa (Anser cygnoides),
indyk (Meleagris gallopavo), przepiórka japońska (Coturnix japonica), perlica
(Numida meleagris) oraz struś (Struthio camelus), w tym wylęgarnię w rozumieniu
art. 4 pkt 47 rozporządzenia 2016/429, zarejestrowany na podstawie art. 93
rozporządzenia 2016/429 lub zatwierdzony na podstawie art. 97 ust. 1 rozporządzenia
2016/429;”;
Definicja
zakładu odnosi się do definicji unijnej, która brzmi zakład" oznacza wszelkie pomieszczenia,
strukturę lub - w przypadku chowu lub hodowli na wolnym powietrzu - środowisko
lub miejsce, w którym - tymczasowo lub stale - utrzymywane są zwierzęta lub
przetrzymywany jest materiał biologiczny. A zatem w świetle tej definicji
możliwe jest uznanie za zakład nawet w przypadku hodowli pojedynczych sztuk np.
na własne potrzeby. Zapis ustawowy zatem powinien zawierać doprecyzowanie, iż
nie dotyczy chowu lub hodowli pojedynczych sztuk na własne potrzeby.
Na koniec Związek stwierdza, że: choć doceniamy niektóre zapisy projektu jak np.
zakaz stosowania nazwy, tytułu, odznaki, stroju, munduru lub jego elementy,
mogące wprowadzać w błąd co do prywatnoprawnego charakteru organizacji społecznej
i posiadanych przez nią uprawnień, przy odbieraniu zwierząt, tym niemniej
uważamy że wymaga on głębokich zmian.
